Bezoek aan Museum VOORLINDEN Wassenaar. 3 janauari 2017
Geplaatst 3 januari 2017
BEZOEK aan Museum VOORLINDEN in Wassenaar [foto's monica maat]
Al een tijdje stond een bezoek aan Museum Voorlinden op mijn lijstje. Nu is het er van gekomen.Voor de tentoonstelling Full Moon zijn 40 kunstwerken bijeengebracht en er was een tentoonstelling met werk van de Amerikaanse minimalistische schilder Ellsworth Kelly te bezichtigen. Maar eerst het Museum zelf.
Als je op het landgoed het pad volgt naar het Museum, valt het prachtige gebouw op de schitterende locatie meteen op en wil je allereerst stilstaan om al dat schoons in je opnemen!
Entree
Eenmaal binnen valt de prachige bibliotheek en de belichting van de zalen op. Dat ik nu meteen doorgrond hoe de indeling van het museum met de genummerde zalen in elkaar steekt kan ik niet zeggen, maar dat is m.i. niet direct noodzakelijk. De prachtige doorkijkjes naar buiten zijn eveneens een streling voor het oog.
Doorkijk. Inrichting tuin van Piet Oudolf.
De eerste zalen zijn [minimaal] 'gevuld' met werk van Ellsworth Kelly. De tentoonstelling 'Ellsworth Kelly - Bloemlezing' is de openingstentoonstelling van het Museum.
Werk van Kelly
Ellsworth Kelly
Ellsworth Kelly is in 2015 overleden (1923-2015). Hij is bekend om zijn schilderijen in groot formaat met een heldere vorm en kleur. De monochrome werken ogen op het eerste gezicht abstract en haast onpersoonlijk. Niets is minder waar. De natuur – in het bijzonder de plantenwereld – en onze alledaagse omgeving zijn Kelly’s inspiratiebronnen. Rudi Fuchs heeft een afgewogen selectie gemaakt van ruim 80 werken, waaronder schilderijen, tekeningen en collages. De tentoonstelling is in nauw contact met de kunstenaar en de Ellsworth Kelly Studio in Spencertown (USA) tot stand gekomen. De voorbereidingen waren in volle gang toen de kunstenaar eind 2015 overleed. Meer dan ooit is de tentoonstelling bedoeld als hommage aan de kunstenaar en zijn oeuvre.
Doorkijk. Inrichting tuin van Piet Oudolf.
Installatie: zwembad
Zwembad
Museum Voorlinden heeft een zwembad. Het is geen schilderij of foto, maar in één van de museumzalen tref je daadwerkelijk een zwembad aan. Van veraf zie je het metalen trappetje uitsteken, als je goed luistert hoor je water kabbelen. Kleine golfjes kussen af en toe de wand. Je ziet andere museumbezoekers weerspiegeld in het oppervlak. Het water werpt snippers licht op de muren.
Maar er is iets ongewoons aan de hand. De golfjes vertroebelen het zicht een beetje, maar toch is duidelijk te zien dat er zich mensen onder het wateroppervlak bevinden. Alleen… ze zwemmen niet. Ze lopen rond, springen, praten, zitten op de bodem. Ze dragen geen zwemkleding, maar gewone kleren, ze zijn niet eens nat!
Leandro Erlich (1973) speelt met optische illusie. Hij kiest bekende interieurs of objecten, maakt ze na, en geeft er een eigen draai aan. Door je verwachtingspatroon te ontregelen laat hij je het verschil ervaren tussen wat de dingen zijn en wat ze lijken te zijn.
Stuhlhockerbank
‘Stuhlhockerbank’
Stuhlhockerbank oogt vertrouwd en verrassend tegelijk. We herkennen verschillende zitmeubelen: stoel (Stuhl), kruk (Hocker) en bank. Het Duitse designduo Yvonne Fehling en Jennie Peiz heeft ze samengesmolten tot een nieuw geheel.
Boven:Couple under an Umbrella.[2013] Opmerkelijk werk van de Australische kunstenaar/beeldhouwer Ron Mueck [Museum Voorlinden in 2017]
Ron Mueck geboren in 1958 in Melbourne is een Australisch beeldhouwer. Tegenwoordig werkt hij vanuit Engeland.
Zijn Duitse ouders waren speelgoedmakers van beroep en emigreerden naar Australië. Door het speelgoed heeft hij zijn inspiratie opgedaan. Zonder verdere opleiding deed hij zijn vaardigheden op door te werken als etalagist. Hij verdiepte zich in het bewegen van poppen en andere modellen door middel van computers. Hij werkte mee aan verschillende kindertelevisieprogramma’s en films o.a. in een film met David Bowie.
Ron Mueck maakt hyperrealistische mensfiguren, die hij tot in het kleinste detail uitwerkt. Ze lijken van vlees en bloed, maar zijn gemaakt van polyester- hars en silicone. Hij maakt ze nooit levensgroot, maar kleiner of groter dan de werkelijkheid. Couple under an Umbrella is exact twee keer zo groot als wij. De kunstenaar verbeeldt de gewone mens,met een buitengewone aandacht voor details en is een opmerkelijke observator van emoties. Hij maakt geen portretten van bestaande personen. Ze hebben iets universeels en heel herkenbaars, ondanks hun bijzondere formaat.
Sculptuur 'Open Ended'
Sculptuur 'Open Ended'ingang
"Open Ended" van Richard Serra
In essentie zijn de kunstwerken van Serra een onderzoek naar zwaarte. Zijn belangrijkste uitgangspunten zijn gewicht en balans. De vraag is steeds: hoe blijft het rechtop staan? Het materiaal staal staat symbool voor onbuigzaamheid. Toch weet Serra het naar zijn hand te zetten alsof het flexibel is als boetseerklei.
'Open Ended' is een kunstwerk vol tegenstellingen: loodzwaar en elegant, industrieel en organisch, statig en speels, hol en bol. Zes sierlijk gewelfde stalen platen vormen samen een zwierig doolhof. Het is een kunstwerk dat je al wandelend moet ervaren. Het werk nodigt je uit om het te betreden. Binnen enkele stappen bevind je je in een andere wereld, geheel omgeven door het kunstwerk. Links en rechts rijzen de wanden hoog boven je uit.
In Museum Voorlinden heeft 'Open Ended' een eigen zaal gekregen. Dat ging in nauw overleg met de kunstenaar. Hij gaf exact aan wat de ideale afmetingen van de ruimte zouden zijn. "The steel and the space, or the object and the void, become one and the same", zei hij. Richard Serra is onlangs 78 jaar geworden!
Richard Serra, Open Ended (2007-2008)
cortenstaal, 379,7 x 1822,4 x 738,6 cm
Museum Voorlinden, Wassenaar
Ful Moon
De tentoonstelling 'Full Moon' behelst een aparte afdeling met diverse zalen waarvoor ruim 40 werken bijeen zijn gebracht, en bevat o.a. namen zoals: Jan Sluijters,Enrico Castelleni, Yves Klein, Damien Hirst, Andy Warhol, Rineke Dijkstra, Ai Weiwei,en vele, vele anderen. Eerlijkheidshalve vond ik deze tentoonstelling voor een gedeelte een soms twijfelachtige combinatie van een collectie verzamelde kunst die de schoonheid van het museum zelf bijna weghaalde en in deze context op mij ook wat te geforceerd overkwam. Daar staat tegenover dat ik evenzogoed juist lof heb gehoord m.b.t. deze tentoonstelling.
Monica Maat