Afbeelding rechts:  Michelangelo-bankje ontworpen en gemaakt door monica  maat bij onderstaand gedicht  Sixtijns kapel 

 

 

 

 

Onder: afbeelding van boek over geometrie met bijbehorende gedichten van Monica. Uitgeverij Boekscout aug. 2022. Het boek is door Monica vormgegeven. 

 

 

 

maar ...  eerst een gedicht over Gaza met schilderij van Yvonne van Oirschot

 

 

 

 

Onder: Het gedicht Sixtijns kapel is geschreven bij  het Michelangelo-bankje [ zie bovenstaande afbeelding]  en is een ode aan Michelangelo Buonarotti

 

 

         sixtijnse  kapel 

                

 de ruimte

gelaagd in duizend maten

zoekt haar uitweg

in het gewelfd plafond

de hooggespannen zoldering

bewoond door engelen van het heelal

vult zich langzaam met gezangen

terwijl de geest vernauwd en wel

verlichting zoekt

langs draden van onzichtbaarheid

roepen de engelen liefderijk en zacht

dat zij wachten op hun schepper

die de gewelven tot hun hemel maakt

 

het verlangen dat zijn vlucht neemt

langs de uitgesleten trap

schijnt eindeloos te reiken

   daar waar de ronde 

   wendingen

bij het betreden

geen uitzicht geven op het eindpunt

dat men eerder toch vermoedt

de adem die te weinig tijd heeft

verbonden aan een aards patroon

zal zijn geest verleggen

het hart dat zich moet richten

opdat verwachting niet wordt afgesneden

betoont zijn grootse moed

want de kunstenaar die nergens thuis is

behalve in zijn dromen

zoekt in de lichten

van een overhoop gehaald heelal

de schepping van zijn epos

en kleurt de hemel

met zijn meesterwerk

  

©  monica maat 

 

Uit de bundel Honderd dichters 6.  Uitgave van Internationaal Forum, voor Afrikaanse,

Vlaamse en Nederlandse  Taal-Vertaal- Letter en Geschiedkunde te Leiden.

Gepubliceerd in:  Literair tijdschrift  Binnenrijm.  Utrecht

 

 

Uit het boek:  'De kleur Gedicht,' over geometrie met afbeeldingen en daarbij behorende gedichten. 2022

 

 

 

                                 Gedicht      G E W A P E N D  K R U I S     

 

 

             

 

 

 

Het gedicht Gewapen Kruis is van 2014 t/m 2024  meerdere  malen gepubliceerd en op verschillende 4 mei herdenken voorgedragen.               

 

 

    

                       L A C H E N D E     T U I N E N  

 

 

toen zij nog woonde in haar lachende tuinen

gespit op innerlijk patroon

roodgeschilderd met papaver

getekende figuren in het zand

en parende handen vrijgevig lieten bloeien

had alles nog een naam

opende zich alles voor de dag

mocht alles rustig wennen aan de aarde

en jasmijn haar zegenende geur verspreiden

beschermde trotse zilverdistels

aangewaaide herderstasjes

gaven ruw behaarde berekleuwen

gulle schaduwen aan tere akelei

hadden slakken nog intieme plekjes

en de mol zijn eigen hoop

 

zeven jaren bloei in overgave

tot haar de toegang werd ontzegd

en rechterlijk bevel de tuin liet sterven

toen niemand meer hun groene taal kon horen

stierf alles langzaam naamloos af

 

© monica  maat

  

2e Prijs Regionlae Poeziewedstrijd  Woerden en omstreken. Uit de bundel: 'Spiegeling' van DGW. 

 

 

 

A T O N A A L      D R I E L U I K

 

                 d E    H E L E     R E I S 

 

                          1

de hele reis bleef ik mijzelf

te denken in een meer of minder

van bemind te worden of beminnen

gelijk het rood van een papaver

gehuld in gouden rand

waarlangs de trein mij voerde, velden vol

in schone schijn, mijzelf bleef ik, vol velden,

in een meer of minder bijster spoor

 

                          2

de hele reis bleef ik bevangen

te denken in een sterrenhemel

waarachter Jezus lachte als een dagelijks brood

gelijk na twijfel niets bestond

de hemel zich niet kleurde in een lichte opening

waarlangs de trein mij voerde, tunnels vol 

des schone schijn, bevangen bleef ik, bergen vol

gehuld in neveltoppen waarover wolken sloten

 

                         3

de hele reis bleef ik geloven

te denken achter stalen vensters

in de knieval van de hoop

waarachter wanhoop schuilt

gelijk de merel vrij vloog, trapsgewijs in oude lucht

waarlangs de trein mij voerde, steden vol

in alle schijn bleef ik geloven, schone steden, open ramen

bewaakte uitgang van mijn droom

 

© monica maat

 

 

        

 

                   C H A N S O N  VOOR  L I E S B E T H  L I ST   1942 - 2020  

 

In de rij voor kaartjes

denkend aan een eeuwig leven

schuivend naar de lange tafels

bedekt met hemelse programma’s

op witte lagen van damast

verzekert iedereen zich van een plaats

 

Het brood gebroken

de wijn geschonken

een avondmaal

dat nietsvermoedend aangezeten wordt

bij de klanken van de instrumenten

die zich verhouden tot elkaar

komt zij dan op

en brengt naar later blijkt

haar offerande

 

Het orkest zijn slotakkoorden spelend

blaast nu met ingetogen adem

en strijkt een oude liefde glad

wanneer zij bij de laatste noot

abrupt haar hoofd opheft

sluit zij voor één keer niet haar ogen

 

Wanneer zij voor het laatst

het podium verlaat

en uitziet op de tuinzaal

voor een laatste bloeien

zal het verdriet

zijn plaats innemen

en maakt zij het boeket

waarop zij verder moet

de dodelijke nacht van leven in

 

© monica maat

 

Uit de bundel: Poëzie uit de Salon. Een bundel met gedichten en verhalen van 45 salonartiesten uit Lelystad - april 2021

 

 

 

Uit de bundel: 'Dichterbij bekeken", met gedichten van diverse auteurs. Dichtersgroep Woerden [DGW] en foto's van diverse fotografen, aangesloten bij Fotoclub Iris Woerden.

 

 

 

 

mm.