Monica Maat

Column van Agnes Frijlink. Spijt na de zonde. dec. 2016

Geplaatst 7 december 2016

COLUMN: SPIJT NA DE ZONDE  Van beeldend kunstenares en schrijfster: AGNES FRIJLINK. Voor KUNSTSITE klik op:  Agnes Frijlink - Columns 

We hebben allemaal wel eens ergens spijt van. Spijt van iets dat we gedaan hebben of van iets dat we juist hebben nagelaten. Maar wat is spijt eigenlijk precies? En is er een verschil tussen spijt en berouw? Als ik het woordenboek erop na sla bevindt spijt zich meer in de egosfeer en gaat berouw dieper.
Berouw gaat gepaard met schuldbesef, het doet een beroep op het geweten. Je kan bijvoorbeeld wel spijt van hebben een foute aankoop, maar geen berouw. Maar ik kan wel zowel spijt als berouw hebben van het feit dat ik iemand opzettelijk heb gekwetst. In het geval van spijt zegt dat nog niets over mijn inzicht, want ik kan er spijt van hebben omdat ik doordat ik iemand gekwetst heb, ergens niet meer welkom ben. In het geval van berouw is de pijn van de ander tot mijn geweten doorgedrongen en is het gegeven van ergens niet meer welkom zijn bijzaak.

Hoe kom ik hier zo bij? Nou, dit gefilosofeer over spijt en of berouw begon toen ik gisteren in een van onze kunstboeken naar een werk van Masaccio zat te kijken. Het werk 'De verdrijving uit het paradijs' (1427) heb ik altijd erg mooi gevonden. Op plaatjes en vanaf dia's maakte dit al indruk, maar toen ik tijdens een reis met de lerarenopleiding van de kunstacademie naar Florence (in 1999) dit werk in het echt heb mogen zien, was ik helemaal verkocht.

Masaccio 'Verdrijving uit het paradijs'.

Waarom raakte dit werk mij wel en al die andere schilderijen die daar in de Santa Maria del Carmine hingen niet? Of beter, waarom raken al die andere werken uit de vroege renaissance mij niet of minder? Het is de vorm van expressie.
We zien geen statische onaanraakbare figuren, maar ook geen dramatische barokke overdrijving. We zien Adam en Eva van heel dichtbij (het werk is 225 cm hoog), ze zouden ons zo voorbij kunnen lopen. We zouden tegen elkaar zeggen '..., wat hebben die nou?'. 'Geen idee,...'. Ze zouden ons niet zien, ze hebben geen oog meer voor wat er om hen heen gebeurt.

Santa Maria del Carmine - Verdrijving uit paradijs links boven.

Adam en Eva worden uit het paradijs verdreven nadat ze van de door God verboden vruchten hebben gegeten die groeiden aan de boom der kennis van goed en kwaad. Masaccio situeert zijn voorstelling buiten het paradijs, dat is behoorlijk origineel. We zien nog net de poort waar ze doorgekomen zijn. Adam heeft zijn handen voor zijn gezicht geslagen. Uit verdriet, spijt, schaamte, berouw? Eva bedekt haar schaamstreek en borsten. Een opmerkelijk verschil. Waarom bedekt Adam zijn gezicht en niet zijn geslacht?

Wat Adam doet is wellicht wat kinderen ook doen en wat eigenlijk een oeroude reactie van ons allemaal blijft. Als ik de wereld niet zie, ziet de wereld mij ook niet. Ik ben er even niet. Adam keert in zichzelf. Wat is er gebeurd? Wat heb ik gedaan?
Eva bedekt haar kruis en borsten in het besef dat ze naakt is. Naakt? Naakt is nieuw, dat bestond daarvoor niet. Waarom bedekten ze na de zondeval niet de enkels of de oksels, maar de geslachtsdelen? Eva is gefocust op haar lijf en de consequenties die deze verdrijving voor haar heeft. En hoewel ook Eva niet naar buiten kijkt, ze heeft haar ogen gesloten, lijkt haar expressie meer op spijt dan op berouw.

Zoals Masaccio deze bijbelpassage heeft geschilderd lijkt er bij Adam sprake van schaamte voor wat hij heeft gedaan (berouw), bij Eva is er sprake voor schaamte voor haar naaktheid (spijt). Althans, zo zou je het kunnen zien.

Over naaktheid kon men ook ten tijde van Masaccio moeilijk doen. Preutse kerkvorsten hebben er waarschijnlijk voor gezorgd dat de edele delen van Adam en Eva eeuwenlang verscholen gingen achter vijgebladen. Bij een reinigingsbeurt in 1988 zijn die verwijderd.

Masaccio 'Verdrijving uit het Paradijs'(voor 1988).

De voorstelling blijft raken. De ingetogen heftige emoties vastgelegd in deze schitterende lijven. Lijven in beweging, schoorvoetend dezelfde kant op. Overigens wel met de zon in hun gezicht, misschien is dat een troost. De zon schijnt ook buiten Eden.


Agnes Frijlink

Lees meer >> | 1857 keer bekeken

BOS FINE ART [galerie Utrecht] Expositie monica maat 10 december 2016 - 14 januari 2017. Link naar CUNST

Geplaatst 8 november 2016

Expositie  Galerie BOS FINE ART met geometrisch werk [zie ook foto's  van de expositie, meer onderaan]

Verheugd ben ik te kunnen schrijven dat op 10 december a.s. de expositie TZT 11 [Tentoonstelling Zonder Titel] start met geometrische werken van mijn hand in Galerie Bos Fine Art in Utrecht. Verheugd ook dat ik tot hun 'stal' mag horen, want Marianne Bos en Paul Essens hebben niet zomaar een galerie, het gaat verder, zij zetten zich vol passie in voor de geometrische kunst en hun kunstenaars! Galerie Bos Fine Art richt zich specifiek op geometrisch en constructivistisch werk, stijlen die hun oorsprong in o.a. Rusland hebben, maar ook al zo’n 100 jaar wereldwijd zijn te zien. Te denken valt daarbij b.v. aan het werk van Theo van Doesburg, Piet Mondriaan, Bart van der Leck en Gerrit Rietveld. 

Invloeden 

Mijn geometrische werken hebben als basis  dikwijls een ornamentaal karakter dat terug te vinden is in de Egyptische en Islamitisch kunst, later overgenomen door de Europese Renaissance. Ik richt mijn aandacht vooral op motieven in Italiaanse marmeren vloeren en de geometrische figuren die aan de zijkanten van figuratieve fresco's zijn geschilderd. Daarvoor heb ik b.v. heel wat uren doorgebracht in de abdijen van Toscane. Sommige werken spelen met de waarneming en laten een optisch effect zien.

Naast de Italiaanse Renaissance is het werk van Jaap Egmond, Jan Schoonhoven, Jan van Duynhoven en Gerard Caris [met vooral de vijfhoek als motief] van invloed en ontwerp ik seriële computerart, met geometrische voorstellingen, die b.v. gedrukt worden op geschuimd pvc.

Voor de expositie in Utrecht zijn geometrische schilderijen geselecteerd waarin o.a. de  achthoek en de uitgeklapte en scheefgetrokken vierhoek aan bod komen, maar ook de  onregelmatige vijfhoek.

Voor een uitgebreidere beschrijving en een toelichting over GEOMETRIE in de KUNST en mijn WERKWIJZE, wil ik u graag verwijzen naar een artikel van mijn hand in kunstblad CUNST      

link: Direct naar het december nummer van CUNST   [blz. 11-16]

Mijn werk is samen met het werk van Miranda Rikken en  Roland de Jong Orlando te bezichtigen. Onder de rubriek: 'geometrische werken',  op deze site kunt u  mijn werk aanklikken. Op  de  website van Bos Fine Art vindt u meer kunstenaars en ook geometrisch werk en geometrische computerart van mijn hand. www.bosfineart.com 

Galerie Bos Fine Art Utrecht

De expositie is te bezichtigen van zo. 10 december 2016 t/m za. 14 januari  2017. 

Alle dagen binnenlopen van ma. t/m vr. van: 10.00-17.00 uur. 

Lees meer >> | 4824 keer bekeken

Column Agnes Frijlink. Om op te vreten. nov. 2016

Geplaatst 4 november 2016

COLUMN: OM OP TE VRETEN   

Van beeldend kunstenares en schrijfster: AGNES FRIJLINK

Voor KUNSTSITE klik op:  Agnes Frijlink - Columns 

Om op te vreten

Zijn handen zijn klauwen waarmee hij een klein lijfje vastklemd. Van het lijfje heeft hij het hoofd afgebeten, evenals de armen. Wie is 'hij'? Onder de afbeelding staat 'Saturnus verslindt een van zijn zonen'. De maker van het werk is Francisco Goya (1746 - 1828). Een naam die mij nog niets zei op negenjarige leeftijd. Van Saturnus wist ik wel, de fascinatie voor het heelal begon al op de kleuterschool. De afbeelding van het schilderij van Goya bevond zich in een encyclopie over 'landen en volkeren' van mijn ouders. Hoe die in huis kwam en waar die uiteindelijk is gebleven, geen idee. Verlaten en onaangeroerd verstofte hij jaren achterin een kast. Tot ik Saturnus tegenkwam.
Waarom raakt een negenjarige verslingerd aan zo'n gruwelijk tafereel? Tjah, .. ongetwijfeld zullen de meeste meisjes van die leeftijd liever met kleurige 'My Litlle Pony's' in de weer zijn. Die had ik niet.

Saturnus verslindt een van zijn zonen

'Saturnus verslindt een van zijn zonen' (1823) is om een aantal redenen een buitengewoon interessant werk om naar te kijken. Het is duister, ja. Maar het barst ook van de energie. Er gebeurt iets, het beweegt. Alle spieren van Saturnus zijn aan het werk. Goya is een groot kenner van de anatomie, maar van die spieren klopt niet alles. Vooral de linkerzijde (voor Saturnus de rechterzijde) is misvormd. En dat doet Goya niet voor niets. Raakt Saturnus bij iedere zoon die hij verobert verder in verval? Vreet hij zichzelf vast?
Francisco Goya zou vooral bekend worden om zijn 'verzet'-schilderijen en -prenten. Hij leefde ten tijde van de Spaanse onafhankelijkheidsoorlog. De troepen van Napoleon gedroegen zich tijdens de bezetting van Spanje in 1808 ontzettend wreed. Deze gruweldaden laat het Spaanse volk niet op zich zitten, waardoor het land in een gewelddadige chaos verstrikt raakt. In de periode 1810-1815 spelen deze afschrikwekkende gebeurtenissen een grote rol in de thematiek van het werk van Goya. Het meest bekende werk uit deze periode is: 'De derde mei 1808'.
In een wat vrijere interpretatie is in het werk 'Saturnus verslindt een van zijn zonen' ook de verbeelding van de verslindende machtswellust te zien. Dat kan, het hoeft niet.
 

De derde mei 1808

'Saturnus verslindt een van zijn zonen' is onderdeel van de zogenaamde 'Zwarte schilderijen'-reeks. Hij maakte deze schilderijen aan het eind van zijn leven, in een periode waarin hij steeds meer leed aan depressies en doofheid. De naam 'zwart' verwijst niet alleen naar de kleuren van de schilderijen die vooral gemaakt zijn in de kleuren zwart, grijs en bruin, maar ook naar de terugkerende duistere thema's. Van het omvangrijke oeuvre van Goya worden veertien exemplaren tot de zwarte schilderijen gerekend. Als je het mij vraagt zijn dit zijn meest indrukwekkende werken.

Is het mogelijk om terug te ervaren wat je voelde en dacht toen je klein was? Kun je met eenzelfde blik kijken? Nee, nooit helemaal. Maar bepaalde angsten zullen zeker voor mij verbeeld zijn in dit werk. Het kind dat verslonden wordt is anoniem; we zien het op de rug en bovendien ontbreekt het hoofd. Saturnus kijkt ons niet echt aan, het is daardoor niet persoonlijk. Eerder is de blik van Saturnus leeg. Hij vreet het kind op uit een onbedwingbare drang, hij moet het doen, bang als hij is dat het hem later van de troon zal stoten. Hij durft het niet niet te doen. Waanzin.
Van de zonen weet overigens alleen Jupiter te ontsnappen en hij verdrijft Saturnus uiteindelijk.

Oké, toch ook nog even een plaatje van de planeet Saturnus. Net zo mooi, nee, veel mooier om naar te kijken.

Saturnus

Agnes Frijlink

Lees meer >> | 1578 keer bekeken

Tour of art Flevoland reportage expositie in Theater Posa Lelystad op 1 en 2 okt. 2016. Foto's: Juul Baars

Geplaatst 4 oktober 2016

REPORTAGE Expositie Tour of Art Flevoland op Locatie in Theater POSA Lelystad op 1 en 2 oktober 2016. [Foto's o.a. Juul Baars]

Op deze locatie exposeerde ik samen met Hilly Binksma en Paul Nieuwendijk  

Boven: overzicht expositie met geometrisch werk en installaties van staal en hout van monica. Foto: Juul Baars.

Boven: schilderij van monica en textiel en viltwerk van hilly. Foto: Juul Baars

Lees meer >> | 1626 keer bekeken

Tour of Art Flevoland 2016 Uitnodigingen en foto's expo De Kubus, foto's manifestatie Lelystart. sept./ okt. 2016

Geplaatst 6 september 2016 

TOUR OF ART FLEVOLAND

Deelnemersexpositie Tour of ART Flevoland 2016

Samen met meer dan 50 kunstenaars uit Flevoland , waaronder ikzelf, is er een deelnemersexpositie te bezichtigen, in Kunstencentrum De Kubus in Lelystad. 

De opening van deze expositie is op woensdag 7 september.

Inloop 19.30 uur.

Aanvang Programma in de theaterzaal: 20.00 uur.

Iedereen is van harte welkom!

Adres: Kunstencentrum De Kubus, Agorabaan 3, 8224 JS Lelystad.

Voor meer info kunt u klikken op de rubriek: 'exposities' op deze site.

Meer info over de deelnemers, waaronder ikzelf vindt u op: www.tourofartflevoland.nl 

Boven: Opening Tour of Art Flevoland 2016 in De Kubus. Rechts: geometrisch werk van monica.

Lees meer >> | 1728 keer bekeken

Nieuw museum Voorlinden in Wassenaar. september 2016

Geplaatst 8 september 2016

NIEUW MUSEUM VOORLINDEN  in WASSENAAR

 klik voor actueel nieuws

Nieuw Museum Voorlinden wil echt iets toevoegen.

Door: Henny de Lange − 30/08/16

© anp. De kersverse directeur van het Museum Voorlinden, Wim Pijbes, voor een van de kunstwerken. De afgelopen acht jaar leidde hij het Rijksmuseum in Amsterdam.

Lees meer >> | 2202 keer bekeken

Fotoreportage Expositie Zicht op Nieuws. Expositie in de Flevomeer Bibliotheek Lelystad. aug. sept. 2016

Geplaatst 14 augustus 2016

UITNODIGING

EXPOSITIE 'ZICHT OP

NIEUWS' BIJ Flevomeer

Biblioheek Lelystad van

KUP 11  

Vanaf 9 augustus 2016 is de expositie van KUP 11, met als titel: 'Zicht op Nieuws' te bezichtigen in de Flevomeer Bibliotheek in Lelystad. Deze expositie was eerder te zien bij Omroep Flevoland. Ik maak deel uit van het kunstenaarscollectief KUP 11.

Evenals de andere kunstenaars heb ik  tussen allerlei nieuwsberichten op de website van Omroep Flevoland gezocht naar tekstkoppen die  als uitgangspunt konden dienen voor mijn schilderijen. Er is alle  vrijheid genomen om op geheel eigen wijze de berichten te interpreteren en daarbij rijkelijk de fantasie laten gaan.

De schilderijen zijn op deze manier geen illustraties, maar zelfstandige kunstwerken geworden. Er is o.a. gewerkt over zwerfvuil, pleziervaart, Oostvaardersplassen,en Sunsation. Ikzelf heb gewerkt op het nieuwsitem i.v.m. de film: 'De Nieuwe wildernis' en de opening van de Hanzelijn van Lelystad naar Zwolle in 2012 door [toen nog] koningin Beatrix 

Kup 11 vond het de moeite waard om deze expositie te herhalen in de bibliotheek!  

Kijk voor een voorproefje op de  pagina's van alle kunstenaars op de site van KUP 11: www.kup-11.nl bij het thema: 'Zicht op Nieuws'.

Open: vanaf 9 augustus 2015 

Lees meer >> | 2301 keer bekeken

Artikel van John Konijn m.b.t. het KUNSTNAARSCHAP in STAALKAARTKUNSTENKRANT juli 2016

Geplaatst 20 juli 2016 

Wat is KUNSTNAARSCHAP?

Op zoek naar de schilder John Konijn die momenteel exposeert in het stadhuis van Lelystad kwam ik een brief van hem tegen m.b.t. wat ik even noem: "Het Kunstenaarschap" [wat je ook maar onder dat woord verstaat, dat is een andere discussie] in de STAALKAARTKUNSTENKRANT, een uitgave van Stadsgalerij Gemeente Amersfoort. 

In zijn brief vind ik één en ander verwoord, waar ik het mee eens ben en waar ik eveneens  tegenaan loop. Vandaar dit bericht.

Boven: Foto van werk van John Konijn momenteel te bezichtigen in het Stadhuis van Lelystad. [Expositie georganiseerd door Kunstuitleen Lelystad, onder de noemer: 'Vakantie is waar je hart is'.]

Biografie John Konijn
1979, geboren in Purmerend
Woont en werkt in Amersfoort

Opleidingen
– Hogeschool van de Kunsten Utrecht
– Richting autonoom beeldende kunst
– Diploma juni 2001

– Hogeschool van de Kunsten Amsterdam
– 1e graads lerarenopleiding
– Diploma juni 2000

Docentschap
– Gooise academie voor beeldende kunsten, sinds 2004

Onderstaand een antwoord van John Konijn aan Anders Wolhar te lezen in de STAALKAARTKUNSTENKRANT van Amersfoort.

Beste Anders,

Een antwoord liet op zich wachten omdat ik naarstig op zoek ben naar een nieuw atelier. De gigantische verworvenheden van deze maatschappij hebben er namelijk toe geleid dat het erg moeilijk is om een betaalbaar stukje wereld (wat vierkante meters met een paar muren) te verkrijgen. Toch jammer, wanneer je bedenkt dat de helft van deze prachtige stad leegstaat.

Ik heb enige tijd nagedacht over de volgende zin in jouw stukje; “wij kunstenaars maken onze shit sowieso over de rug van de verworvenheden van onze westerse maatschappij.” Geen idee wat je er mee bedoeld, al impliceert het een tendens die ik bij velen bespeur, namelijk dat we het kunstenaarschap moeten beschouwen als een voorrecht. Misschien ben jij 1 van de vele Nederlanders die van mening is dat wij al blij moeten zijn dat we überhaupt mogen schilderen (of whatever wat voor creatieve uiting.) Ik zal je wat verklappen, Anders; ik ben daar helemaal niet blij mee! Ik zie het kunstenaarschap als een recht, en niet als een voorrecht. Het uiten van creativiteit en passies zie ik als een noodzaak en ben zelfs overtuigd dat wij met een verruiming van de mogelijkheden in deze een (nog) mooier land zouden kunnen creëren. Jawel, kunst zie ik als een vorm om meer plezier, tevredenheid en geluk uit het leven te halen. Buiten dat is kunst van alle tijden, en al helemaal geen uitvinding van onze ‘westerse maatschappij’. Sterker, er zijn vele tijden geweest dat de kunstenaar als een volwaardig lid van de maatschappij werd gezien, en veelal meer dan dat. Nu is de mogelijkheid om tot de kern van het universum te komen (of zoiets) wat mij betreft geen reden om de kunstenaar als een goddelijk wezen te zien, maar als een uitvreter gaat mij wat te ver. Het lijkt erop dat jij de kunstenaar ziet als een uitzuiger, precies zoals een deel van de overheid en media ons wil doen laten geloven. Geen idee wat jij allemaal voor stouts uithaalt, maar ik verdien mijn geld zelf en draag ‘gewoon’ mijn steentje bij aan al die fantastische verworvenheden waar jij zoveel waarde aan schijnt te hechten. (Ik ben daar nog niet zo zeker van, maar dat is weer een andere discussie.)

Om onduidelijke redenen haal je de verkoop van mijn werk aan. Ik maak mij geen financiële zorgen, dank voor je bezorgdheid. (Ik denk eerlijk gezegd dat de gemiddelde miljonair meer financiële zorgen heeft dan ik, maar dat terzijde.) Mijn betoog handelde helemaal niet over de verkoop van kunst. Waar het mij vooral om gaat is dat de geldstromen, voornamelijk binnen de gemeentes, op een nogal scheve manier worden ingezet. Er wordt met miljoenen over de balk gesmeten (mag je niet zeggen!) maar voor kunst, en met name kunstenmakers, is er nauwelijks meer dan wat materiaalkosten. Anders, ik zou er pagina’s aan kunnen weiden wat mij frappeert aan de bevreemdende gang van zaken binnen de kunstwereld. Slechts 1 voorbeeld is die overdadigheid in de drank en de hapjes die overal schering en inslag is, waar onderwijl wordt verkondigd dat er geen geld is voor diegene die een project artistiek begeleid. Geloof me, ik ben niet rancuneus omdat ik graag een deel van het gemeentegeld naar me toe zou willen trekken. Maar ik vind wel dat je met budgetten van dien aard – als je ze dan toch uitgeeft – ook de kunstenmaker daarvoor geldelijk tegemoet moet treden. Stop er anders gewoon mee. Ik veroordeel geen enkel individu. Ieder mens had zijn redenen om daar te zijn of eender welke functie dan ook te bekleden. Maar of we (de kunstwereld) daar ook zo goed mee gediend zijn is een andere vraag.

Daarbij stel jij dat ‘ze’ mijn publiek zijn en dat we het daar van moeten hebben. Wat een gelul! Mijn publiek bestaat uit kunstliefhebbers, mensen die buiten de gevestigde orde staan. En wat je bedoeld met;”dat deze mensen ook nodig zijn om een en ander in stand te houden”  mag je me ook uitleggen.

Jouw antwoord baart mij enige zorgen, al kan het zijn dat jouw blik lichtelijk vertroebeld is door een kunstprijs die je, overigens geheel terecht wat mij betreft, onlangs heb mogen ontvangen. Dan zijn we gauw geneigd de zaken wat zonniger voor te stellen. We vinden kunst allemaal o zo belangrijk, jammer dat je daarvoor die kunstenaars weleens nodig hebt. Gelukkig doet de kunstenaar niet zo moeilijk want hij laat zich als vanzelf naar de slachtbank voeren voor een fooi en heeft daar nog begrip voor ook! Want dat is misschien nog wel het meest beangstigend: steeds meer collega’s delen de mening dat wij toch wel van geluk mogen spreken dat we zomaar eventjes hier en daar wat kunst mogen ophangen. En als je e.e.a. ter discussie stelt, wat bovendien feitelijk te toetsen valt, ben je een zeikerd. Een duivels meesterstuk. Duivels, omdat ik van mening ben dat we langzaam aan verleid worden om eenvormigheid na te streven. De toekomst zal hopelijk een ander scenario laten zien, en ik probeer daar in ieder geval aan mee te doen.

Ook liefs van Konijn  [John Konijn]

Lees meer >> | 1772 keer bekeken

Pierre Soulages. Franse abstracte schilder met werk in Musée Fabre in Montpellier. Fotoverslag van Monica Maat. juni 2016

Geplaatst: 4 juli 2016 

Werk van Pierre Soulages.  Montpellier juni 2016

Foto Monica Maat. Musée Fabre

Al langer stond Pierre Soulages op mijn lijstje van kunstenaars die ik in Zuid-Frankrijk met eigen ogen wilde bekijken. Dit jaar kwam het er van. In Musée Fabre in Montpellier hangt een vaste collectie werk van hem. Via onderstaande foto’s die ik in het museum heb gemaakt wil ik een indruk geven van zijn werk. Maar eerst heel kort iets over de schilder zelf.

Pierre Soulages [1919] is een Franse abstracte schilder en beeldhouwer, die in  1938 naar Parijs ging en daar werd  beïnvloed  door Paul Cézanne en Pablo Picasso.   In 1946, na zijn militaire dienst in de oorlog,  vestigde hij zich definitief in  Parijs  en verwierf  hij internationale bekendheid  met  zijn abstracte werk, dat zich vooral kenmerkt door gebruik van grote zwarte vlakken, waarbij de vormen  tot een minimum zijn gereduceerd. Vaak vormen enkele zwarte balken de hoofdlijnen van zijn schilderijen. Belangrijk is het licht dat op het werk valt. Soulages  beschouwt dat als een onderdeel van zijn werk. Door fijne en grovere groeven te maken in de zwarte oppervlakken reflecteert het licht in het werk en verandert het steeds. Het is moeilijk om dat op foto’s vast te leggen. Toch heb ik met mijn eenvoudige toestelletje een poging  gedaan en ook detailfoto’s gemaakt om iets van het licht en de groeven te kunnen weergeven. Daarvoor ben ik apart nog een keer een morgen naar het museum geweest.

U begrijpt, het blijft behelpen met zo’n  toestelletje, maar behalve van het werk van Soulages heb ik ook genoten van het maken van de foto’s die ik ’s morgens nog in alle rust kon nemen, onder toeziend oog  van drie vriendelijke suppoosten, die mij na verloop van tijd vertrouwden, en mij mijn gang lieten gaan, toen ze door hadden dat ik heus niet met mijn rugzakje al achteruitlopend tegen een schilderij zou stoten.

Het museum zelf  is statig op een prettige manier, waar oud en modern goed zijn gecombineerd.  Achter de gevel huist een verrassend moderne architectuur,  waar in de verschillende ruimten mooie kleuren, grijs en  donkerrood, warm op elkaar zijn afgestemd. De zalen met werk van Soulages zijn wit. Het museum heeft naast moderne kunst ook een brede collectie schilderijen over een periode van 500 jaar, waaronder o.a. werk van  Rubens, Jan Steen, Paulus Potter, Monet, Manet, Delacroix en Matisse.

Monica Maat.  [Montpellier, juni 2016]

ONDER: FOTO'S   MONICA MAAT

Lees meer >> | 2376 keer bekeken

Expositie Zwerfvuil Vastgelegd in theater POSA Fotoreportage van inrichting en opening 23/24 april 2016

Geplaatst 23 en 24 en 25 april en 12 mei 2016 

Expositie Zwerfvuil Vastgelegd in theater Posa

Interview Radio Omroep Flevoland

Op 11 mei j.l. gaf Rien Nijboer een interview af aan Rob Brouwer van Radio Omroep Flevoland over de expositie 'ZWERFVUIL VASTGELEGD' van KUP 11. Onderstaand treft u de link naar het interview.   

http://www.omroepflevoland.nl/luisteren/Rob-in-de-middag?id=135115#.VzNZp8aD0pU.facebook

Interview Ra

Lees meer >> | 1804 keer bekeken